Częściowy demontaż OFE w 2014 r., czyli umorzenie znajdujących się w tych funduszach obligacji, mocno osłabił ten tzw. kapitałowy filar systemu emerytalnego. Obecny rząd przymierzał się do uporządkowania tej sytuacji. Pomysł polegał na likwidacji OFE i przeniesieniu ich aktywów do ZUS lub IKE, zgodnie z wolą oszczędzających. W trakcie pandemii Covid-19, wobec innych priorytetów, projekt trafił do szuflady i tam już pozostał. Część ekonomistów uważa, że rząd powinien do sprawy wrócić. W przeciwnym wypadku "rozregulowane" OFE mogą negatywnie wpływać na wiarygodność systemu emerytalnego.

Uczestnikom panelu ekonomistów "Rzeczpospolitej" daliśmy do oceny kilka tez związanych z przyszłością OFE. Ogólne wnioski z tej sondy przedstawiliśmy w poniższym artykule. Dalej publikujemy odpowiedzi i komentarze uczestników.

Czytaj więcej

OFE skazane na samowygaszenie. Z nimi źle, bez też niedobrze

Teza 1: W polskim systemie emerytalnym powinien istnieć obowiązkowy filar kapitałowy, do którego przekazywana byłaby część składek emerytalnych.

Liczba respondentów: 37

Opinie ekspertów (37)

Wojciech Paczos

Doktor nauk ekonomicznych, makroekonomista, wykładowca w Cardiff University i adiunkt w Instytucie Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk. Obronił doktorat w European University Institute we Florencji, był wizytującym naukowcem w Banku Anglii, jest założycielem grupy eksperckiej „Dobrobyt na Pokolenia” oraz członkiem Zespołu ds. COVID-19 przy Prezesie PAN.

Odp: Zgadzam się

W gospodarce zamkniętej, w długim okresie (a taki należy mieć na uwadze myśląc o systemie emerytalnym) stopy zwrotu w systemie repartycyjnym i kapitałowym są praktycznie identyczne, ponieważ są oparte na tym samym zjawisku - wzroście gospodarczym. Mówiąc bardziej precyzyjnie: w systemie repartycyjnym jest to zwrot z funduszu płac, a w systemie kapitałowym zwrot z (szerokiego) kapitału. Oparcie systemu emerytalnego na dwóch filarach jest formą dywersyfikacji ryzyka (ryzyka zmian udziały płac w PKB, choć uważam, że to ryzyko powinno być mitygowane bieżącą polityką gospodarczą z innych względów).
Natomiast ta równość nie musi zachodzić, gdy inwestycje filara kapitałowego są uwolnione na resztę świata. Wtedy możliwy jest systematycznie wyższy zwrot w filarze kapitałowym niż repartycyjnym. Jest to szczególnie ważne dla gospodarek nasyconych kapitałem, w których płace są wprawdzie wysokie, ale rosną wolniej niż zwrot z inwestycji w reszcie świata. Ambicją polskiej gospodarki jest kiedyś trafić do tej grupy. Nie jest to jedyny argument za zachowaniem filara kapitałowego w polskim systemie emerytalnym, ale dla mnie byłby on całkowicie wystarczający.
Co najważniejsze: taki filar ma głęboki sens wtedy, gdy jego uczestnicy mają swobodę alokowania środków zarówno w kraju jak i zagranicą.

Michał Myck

Doktor hab. nauk ekonomicznych, dyrektor Centrum Analiz Ekonomicznych (CenEA), wykładowca Uniwersytetu w Greifswaldzie. Jest badaczem Instytutu Ekonomii Pracy (IZA) w Bonn. Jego badania koncentrują się na modelowaniu zachowań na rynku pracy i wpływie regulacji rynku pracy na zatrudnienie i decyzje emerytalne. Analizuje też właściwości systemów podatkowo-świadczeniowych.

Odp: Nie zgadzam się

Podstawową zasadą obecnego systemu emerytalnego w Polsce jest powiązanie wysokości przyszłych emerytur z wartością składek płaconych w trakcie lat pracy. I to jest najistotniejsza cecha systemu wprowadzonego w 1999 roku. Jak dzielone są składki i czy ten podział jest dobrowolny czy obowiązkowy to kwestia mniej istotna.
Samo znaczenie filaru kapitałowego blisko powiązane jest z ogólną sytuacją systemu finansów publicznych, bo środki odprowadzane na ten filar (przy określonym poziomie wydatków na bieżące emerytury) odbijają się niższym poziomem wydatków publicznych lub wyższym zadłużeniem czy wyższym poziomem podatków. Filar kapitałowy ma oczywiście swoje plusy – zwiększa dostępność środków inwestycyjnych dla firm giełdowych, a jednocześnie potencjalnie może bardziej angażować przyszłych emerytów w planowanie swoich finansów. Co istotne, filar ten może oczywiście generować wyższe zyski z odkładanego kapitału, jednak jednocześnie inwestycje takie wiążą się z pewnym ryzykiem.
Jednak z punktu widzenia publicznego i obowiązkowego systemu emerytalnego nie jest oczywiste to, że filar taki powinien funkcjonować, ani tym bardziej to, że powinien być obowiązkowy. 

Marek Góra

Profesor ekonomii, wykładowca w Szkole Głównej Handlowej, specjalizuje się w ekonomii pracy i ekonomii emerytalnej, jest współautorem reformy polskiego systemu emerytalnego z 1999 r.

Odp: Zdecydowanie się zgadzam

Tu najważniejsze nie jest to, że kapitałowy, tylko że powszechny (w rozumieniu obejmujący wszystkich - obowiązkowość jest narzędziem, a nie cechą systemu). Uzasadnieniem istnienia kapitałowej części systemu (filar jest pojęciem mylącym) jest dywersyfikacja dugookresowego ryzyka dotyczącego wypłaty emerytur w przyszłości. Nie chodzi więc o zwiększenie poziomu przyszłych świadczeń, ponieważ jest to niemożliwe. Długookresowo każdy typ systemu emerytalnego prowadzi do mniej więcej takiego samego poziomu świadczeń w relacji do płac (tzw. stopa zastąpienia). Różne mogą być jedynie pozytywne i negatywne efekty zewnętrzne funkcjonowania różnych typów systemów. A pojęcie "kapitałowy" jest również mylące. Chodzi o wykorzystywanie rynków finansowych.
Wiele nieporozumień wynika z porównywania rozwiązań powszechnych z rozwiązaniami dodatkowymi obejmującymi część społeczeństwa.

Piotr Lewandowski

Prezes Instytutu Badań Strukturalnych, jeden z jego fundatorów. Członek międzynarodowej sieci badawczej IZA. W pracy naukowej zajmuje się m.in. ekonomią pracy, emeryturami i zabezpieczeniem społecznym oraz analizą gospodarek krajów transformacji.

Odp: Nie zgadzam się

10 lat temu uznałbym, że filar kapitałowy powinien istnieć, tylko powinien być gruntownie zreformowany. Ale aktualna formuła nie ma większego sensu. W świetle chaosu ostatnich kilkunastu lat, stworzenie większego filara kapitałowego na sensownych zasadach (niższe koszty dla uczestników, lepsze zarządzanie zmiennością w cyklu życia) byłoby raczej skazane na porażkę.

Eugeniusz Gatnar

Profesor ekonomii, pracownik Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, były członek Rady Polityki Pieniężnej (2016-2022) i były członek Zarządu NBP.

Odp: Zgadzam się

W czystej postaci to oczywiście ryzykowne. Musiałyby istnieć zabezpieczenia, np. gwarancja kapitału. Ale tak ogólnie to dobre rozwiązanie.

Maciej Grodzicki

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt w Katedrze Ekonomii Matematycznej na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek zarządu Polskiej Sieci Ekonomii. Interesuje się m.in. międzynarodową ekonomią polityczną, ekonomią rozwoju oraz ekonomią ekologiczną.

Odp: Zdecydowanie się nie zgadzam

System kapitałowy zwiększa ryzyko świadczeń emerytalnych, wcale nie gwarantując, że będą wyższe niż w systemie repartycyjnym. Świadczenia zależą ostatecznie od wysokości PKB i decyzji repartycyjnych. Polskie doświadczenia pokazują, że powszechne systemy kapitałowe to głównie mechanizm transferu dochodów do instytucji finansowych, który nie zwiększa stopy inwestycji w gospodarce.

Tomasz Makarewicz

Doktor nauk ekonomicznych, wykładowca na Uniwersytecie w Bielefeld, członek grupy eksperckiej Dobrobyt na Pokolenia. Naukowo interesuje się interakcjami między rynkami finansowymi a gospodarką realną, w tym kwestią stabilności makroekonomicznej i finansowej.

Odp: Nie mam zdania

Trudno odpowiedzieć na to pytanie nie znając konkretnej propozycji. Nie miałbym nic przeciwko części kapitałowej, ale nie w formie OFE, ale raczej jakiegoś jednolitego inwestora publicznego w modelu duńskim.

Andrzej Cieślik

Profesor ekonomii, pracownik Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Jego zainteresowania naukowe obejmują ekonomię międzynarodową, handel zagraniczny i inwestycje zagraniczne.

Odp: Zgadzam się

W teorii tak, jednak podjęta w Polsce próba budowy filaru kapitałowego zakończyła się niepowodzeniem ponieważ od samego początku system ten nie został właściwie zaprojektowany. W praktyce zatem wszystko zależy od tego w jaki sposób taki filar miałby być zaprojektowany i jak miałby funkcjonować. Z punktu widzenia teorii właściwe zaprojektowanie takiego filaru jest możliwe, jednak jestem sceptyczny odnośnie do możliwości jego właściwej implementacji w polskich realiach.

Paweł Doligalski

Doktor nauk ekonomicznych, wykładowca na Uniwesytecie w Bristolu, członek grupy eksperckiej Dobrobyt na Pokolenia. W swoich badaniach zajmuje się tematami związanymi z finansami publicznymi, w tym redystrybucją dochodów oraz szarą strefą, a także dualnym rynkiem pracy.

Odp: Zgadzam się

W społeczeństwie z ujemnym przyrostem naturalnym nie można polegać jedynie na repartycyjnym (pay-as-you-go) systemie emerytalnym - potrzebny jest filar kapitałowy, aby uniknąć rosnącego obciążenia pracujących albo malejących świadczeń.

Joanna Tyrowicz

Profesor ekonomii, wykładowca na Wydziale Zarządzania UW, współzałożycielka i członkini zarządu think-tanku GRAPE, badaczka Międzynarodowego Centrum Analiz Ekonomicznych (ICEA) oraz Instytutu Ekonomii Pracy w Bonn (IZA). Specjalizuje się w ekonomii pracy.

Odp: Zdecydowanie się zgadzam

Martyna Kobus

Doktor habilitowana nauk ekonomicznych, pracownik Instytutu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk, zajmuje się problematyką nierówności i pomiaru nierówności, teorią mikroekonomii, ekonomią dobrobytu i ekonomią edukacji.

Odp: Zgadzam się

Tomasz Żylicz

Profesor ekonomii, pracownik Wydziału Nauk Ekonomicznych UW, założyciel Warszawskiego Ośrodka Ekonomii Ekologicznej. Specjalizuje się w ekonomii ochrony środowiska.

Odp: Zgadzam się

Małgorzata Knauff

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor w Szkole Głównej Handlowej. Specjalizuje się w teorii gier, organizacji rynków, ekonomii edukacji oraz teorii decyzji.

Odp: Zgadzam się

Iga Magda

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor Szkoły Głównej Handlowej, wiceprezeska Instytutu Badań Strukturalnych, członkini sieci badawczej IZA. Jej zainteresowania naukowe obejmują m.in. ekonomię pracy, ekonomię zdrowia, politykę edukacyjną oraz kwestie zróżnicowania dochodów.

Odp: Zgadzam się

Małgorzata Zaleska

Profesor ekonomii, dyrektorka Instytutu Bankowości SGH, przewodnicząca Komitetu Nauk o Finansach PAN, była prezes Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie oraz była członkini zarządu NBP.

Odp: Zgadzam się

Andrzej Rzońca

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor Szkoły Głównej Handlowej, członek rad nadzroczych i doradczych. W przeszłości m.in. główny ekonomista Platformy Obywatelskiej i członek Rady Polityki Pieniężnej (2010-2016). Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na polityce pieniężnej finansach publicznych.

Odp: Zdecydowanie się zgadzam

Michał Mackiewicz

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie kieruje Katedrą Funkcjonowania Gospodarki. Przedsiębiorca i autor bloga "Zarabianie na śniadanie". Jego zainteresowania naukowe obejmują m.in. teorię przedsiębiorczości oraz politykę fiskalną.

Odp: Nie zgadzam się

Wojciech Charemza

Profesor ekonomii, wykładowca w Akademii Finansów i Biznesu Vistula, wcześniej przez wiele lat związany z Uniwersytetem w Leicester. Jego zainteresowania naukowe skupiają się na ekonometrii, prognozowaniu zjawisk gospodarczych oraz zagadnieniu niepewności geopolitycznej.

Odp: Nie mam zdania

Nie bardzo wiem, jak zdefiniować ten obowiązkowy filar kapitałowy. 

Agnieszka Chłoń-Domińczak

Doktor hab. nauk ekonomicznych, prorektorka Szkoły Głównej Handlowej ds. nauki, dyrektorka Instytutu Statystyki i Demografii SGH, członkini Komitetu Nauk Demograficznych PAN. Jej zainteresowania naukowe koncenrują się na demografii, systemach emerytalnych, rynku pracy, polityce społecznej, służbie zdrowia oraz edukacji.

Odp: Zgadzam się

Małgorzata Iwanicz-Drozdowska

Profesor ekonomii, kierownik Katedry Systemu Finansowego w Szkole Głównej Handlowej, członek Komitetu Nauk o Finansach Polskiej Akademii Nauk. Posiada bogate doświadczenie pracy w radach nadzorczych spółek, była też wiceprzewodniczącą Komisji Nadzoru Finansowego. Jej zainteresowania naukowe obejmują sieć bezpieczeństwa finansowego, kwestie stabilności finansowej, zarządzanie instytucjami finansowymi oraz edukację finansową.

Odp: Zgadzam się

Krzysztof Jajuga

Profesor ekonomii, kierownik Katedry Inwestycji Finansowych i Zarządzania Ryzykiem oraz dyrektor Instytutu Zarządzania Finansami na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu. Jest prezesem CFA Society Poland.

Odp: Zgadzam się

Marian Gorynia

Prof. dr hab. Marian Gorynia jest prezesem Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, w latach 2002–2016 był prorektorem, a następnie rektorem Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu.

Odp: Zgadzam się

Marek Kośny

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu, przewodniczący Rady Naukowej Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, członek Narodowej Rady Rozwoju przy Prezydencie RP. Specjalizuje się w ekonomii dobrobytu.

Odp: Zgadzam się

Izabela Marcinkowska

Odp: Zdecydowanie się zgadzam

Marek Ignaszak

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt na Uniwersytecie Goethego we Frankfurcie. Specjalizuje się w badaniach rynku pracy.

Odp: Zdecydowanie się zgadzam

Joanna Wolszczak-Derlacz

Doktor hab. nauk ekonomicznych, wykładowca na Wydziale Zarządzania i Ekonomii Politechniki Gdańskiej. Jej zainteresowania naukowe skupiają się na teorii konwergencji gospodarczej, analizach produktywności i efektywności, ekonomii edukacji i rynkach pracy.

Odp: Zgadzam się

Maciej Bałtowski

Odp: Zgadzam się

Mikołaj Czajkowski

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor nadzwyczajny w Katedrze Mikroekonomii Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Pracuje też w Warszawskim Ośrodku Ekonomii Ekologicznej. Specjalizuje się w mikroekonomii.

Odp: Zgadzam się

Piotr Dworczak

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Northwestern, członek grupy badawczej GRAPE. Specjalizuje się w teorii gier, teorii informacji oraz projektowaniu mechanizmów ekonomicznych.

Odp: Zgadzam się

Jerzy Wilkin

Profesor ekonomii, kierownik Zakładu Integracji Europejskiej w Instytucie Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN. Wcześniej związany z Wydziałem Nauk Ekonomicznych UW, gdzie był m.in. prodziekanem i dziekanem.

Odp: Zgadzam się

Monika Köppl-Turyna

Doktor hab. nauk ekonomicznych, wykładowca Uniwersytetu Wiedeńskiego, dyrektorka think-tanku EcoAustria. Specjalizuje się w ekonomii pracy, finansach publicznych i ekonomii politycznej.

Odp: Zdecydowanie się zgadzam

Jakub Borowski

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt w Szkole Głównej Handlowej, główny ekonomista Credit Aricole-Bank Polska, były wieloletni pracownik NBP. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na polityce pieniężnej i integracji europejskiej.

Odp: Nie zgadzam się

Dorota Skała

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt w Instytucie Ekonomii i Finansów Uniwersytetu Szczecińskiego. Jej zainteresowania naukowe obejmują bankowość, ład korporacyjny oraz badania ilościowe w bankowości i finansach.

Odp: Zgadzam się

Elżbieta Adamowicz

Profesor ekonomii, pracownik naukowy Instytutu Rozwoju Gospodarczego w Szkole Głównej Handlowej. Jej zainteresowania naukowe obejmują m.in. badania koniunktury gospodarczej.

Odp: Zgadzam się

Jan Werner

Profesor ekonomii na Uniwersytecie w Minnesocie, specjalizuje się w ekonomii matematycznej i finansowej.

Odp: Zgadzam się

Stanisław Kluza

Doktor nauk ekonomicznych, pracownik Instytutu Statystyki i Demografii SGH, były przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego, założyciel i prezes Quant Tank

Odp: Zgadzam się

Paweł Strzelecki

Doktor hab. nauk ekonomicznych, adiunkt w Instytucie Statystyki i Demografii Szkoły Głównej Handlowej, badacz w Narodowym Banku Polskim. Specjalizuje się w analizach rynku pracy, metodach prognozowania ludności oraz badaniu wpływu zjawisk demograficznych na gospodarkę.

Odp: Nie mam zdania

Teza 2: Utrzymywanie OFE w obecnym kształcie wpływa negatywnie na zaufanie do całego systemu długoterminowych oszczędności na emeryturę (OFE, IKE, IKZE, PPK) i partycypację w tym systemie.

Liczba respondentów: 35

Opinie ekspertów (35)

Marek Góra

Profesor ekonomii, wykładowca w Szkole Głównej Handlowej, specjalizuje się w ekonomii pracy i ekonomii emerytalnej, jest współautorem reformy polskiego systemu emerytalnego z 1999 r.

Odp: Nie mam zdania

OFE w dzisiejszym kształcie nie pełnią już roli, do której zostały przewidziane. To oznacza, że mogą być istotnym elementem funkcjonowania rynków finansowych, ale już niekoniecznie systemu emerytalnego. OFE były częścią systemu powszechnego, teraz już nie są, a to dwa światy, nawet jeśli w ich funkcjonowaniu niewiele się zmieniło. A inne programy były pomyślane jako dodatkowe, a więc nie powszechne. Do tego niektóre z nich, np. PPK, nie są programami emerytalnymi, tylko programami długookresowego oszczędzania. Być może potrzebnymi, ale nie emerytalnymi. I na koniec jeszcze warto pamiętać, że IKZE oraz PPK były wprowadzane w kontekście osłony demontażu powszechności funkcjonowania OFE w dawnej roli.

Wojciech Paczos

Doktor nauk ekonomicznych, makroekonomista, wykładowca w Cardiff University i adiunkt w Instytucie Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk. Obronił doktorat w European University Institute we Florencji, był wizytującym naukowcem w Banku Anglii, jest założycielem grupy eksperckiej „Dobrobyt na Pokolenia” oraz członkiem Zespołu ds. COVID-19 przy Prezesie PAN.

Odp: Zgadzam się

Problemem OFE jest destrukcja polityczna, która obniżyła zaufanie do systemu, oraz jego niewiarygodne wprost skomplikowanie: w Polsce mało kto rozumie jak właściwie działa system emerytalny jako całość i czym od siebie się różnią jego części składowe. Jestem za tym, aby maksymalnie uprościć system: ujednolicić OFE, IKE, IKZE i PPK do jednego systemu kapitałowego (choć zdaję sobie sprawę z tego, że problemem jest różny moment opodatkowania dochodów: w IKE na wejściu, w pozostałych przypadkach na wyjściu). Oraz za tym, aby ten system maksymalnie uelastycznić: dać uczestnikom szeroki wachlarz opcji, w tym opcję samodzielnego inwestowania. Taki system kapitałowy powinien odziedziczyć po OFE element obowiązkowy (np. na obecnym poziomie), a po pozostałych składowych dodatkowy element dobrowolnej kontrybucji.

Michał Myck

Doktor hab. nauk ekonomicznych, dyrektor Centrum Analiz Ekonomicznych (CenEA), wykładowca Uniwersytetu w Greifswaldzie. Jest badaczem Instytutu Ekonomii Pracy (IZA) w Bonn. Jego badania koncentrują się na modelowaniu zachowań na rynku pracy i wpływie regulacji rynku pracy na zatrudnienie i decyzje emerytalne. Analizuje też właściwości systemów podatkowo-świadczeniowych.

Odp: Nie zgadzam się

Najpoważniejszym problemem całego obecnego systemu emerytalnego w Polsce jest brak stabilności, czego jednym z elementów jest niepewna przyszłość OFE. 

Wojciech Charemza

Profesor ekonomii, wykładowca w Akademii Finansów i Biznesu Vistula, wcześniej przez wiele lat związany z Uniwersytetem w Leicester. Jego zainteresowania naukowe skupiają się na ekonometrii, prognozowaniu zjawisk gospodarczych oraz zagadnieniu niepewności geopolitycznej.

Odp: Nie mam zdania

W aktualnej sytuacji politycznej, a także biorąc pod uwagę strukturę wieku społeczeństwa, trudno będzie chyba stworzyć taki system emerytalny, który wzbudzałby zaufanie. Każdy możliwy system będzie mało wiarygodny i obciążony ryzykiem.

Stanisław Kluza

Doktor nauk ekonomicznych, pracownik Instytutu Statystyki i Demografii SGH, były przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego, założyciel i prezes Quant Tank

Odp: Nie zgadzam się

Inne czynniki wpływają na brak zaufania.

Eugeniusz Gatnar

Profesor ekonomii, pracownik Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, były członek Rady Polityki Pieniężnej (2016-2022) i były członek Zarządu NBP.

Odp: Zgadzam się

Sama nazwa OFE wpływa negatywnie na zaufanie do systemu.

Andrzej Cieślik

Profesor ekonomii, pracownik Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Jego zainteresowania naukowe obejmują ekonomię międzynarodową, handel zagraniczny i inwestycje zagraniczne.

Odp: Nie zgadzam się

Na brak zaufania do całego systemu długoterminowych oszczędności składa się cały szereg różnych przyczyn, a utrzymywanie OFE w obecnym kształcie gra tutaj marginalną rolę. Znacznie większe znaczenie moim zdaniem ma brak spójności w polityce kolejnych rządów i związana z tym niska ich wiarygodność odnośnie do ochrony oszczędności przed kolejnymi próbami przejmowania ich przez państwo. W szczególności, likwidacja części obligacyjnej drugiego filaru oraz polityka ujemnych realnych stóp procentowych bardziej negatywnie wpłynęły na zaufanie do całego systemu oszczędności długoterminowych. 

Paweł Strzelecki

Doktor hab. nauk ekonomicznych, adiunkt w Instytucie Statystyki i Demografii Szkoły Głównej Handlowej, badacz w Narodowym Banku Polskim. Specjalizuje się w analizach rynku pracy, metodach prognozowania ludności oraz badaniu wpływu zjawisk demograficznych na gospodarkę.

Odp: Nie zgadzam się

Problem nie leży w samym OFE ale w niepewności, jakie pomysły pojawią się jeszcze, oraz w braku szerokiej informacji o różnicach w zasadach działania różnych rozwiązań (zbyt wiele tych trzyliterowych skrótów). 

Joanna Tyrowicz

Profesor ekonomii, wykładowca na Wydziale Zarządzania UW, współzałożycielka i członkini zarządu think-tanku GRAPE, badaczka Międzynarodowego Centrum Analiz Ekonomicznych (ICEA) oraz Instytutu Ekonomii Pracy w Bonn (IZA). Specjalizuje się w ekonomii pracy.

Odp: Nie zgadzam się

Z uwagi na suwak oraz brak możliwości zapisania się dla nowych roczników, OFE w praktyce już nie ma. Ale to nie utrzymywanie OFE w obecnym stanie wpływa negatywnie na zaufanie, a doprowadzenie do takiego ukadłubkowienia OFE.

Paweł Doligalski

Doktor nauk ekonomicznych, wykładowca na Uniwesytecie w Bristolu, członek grupy eksperckiej Dobrobyt na Pokolenia. W swoich badaniach zajmuje się tematami związanymi z finansami publicznymi, w tym redystrybucją dochodów oraz szarą strefą, a także dualnym rynkiem pracy.

Odp: Nie mam zdania

Tomasz Żylicz

Profesor ekonomii, pracownik Wydziału Nauk Ekonomicznych UW, założyciel Warszawskiego Ośrodka Ekonomii Ekologicznej. Specjalizuje się w ekonomii ochrony środowiska.

Odp: Nie mam zdania

Małgorzata Knauff

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor w Szkole Głównej Handlowej. Specjalizuje się w teorii gier, organizacji rynków, ekonomii edukacji oraz teorii decyzji.

Odp: Zgadzam się

Iga Magda

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor Szkoły Głównej Handlowej, wiceprezeska Instytutu Badań Strukturalnych, członkini sieci badawczej IZA. Jej zainteresowania naukowe obejmują m.in. ekonomię pracy, ekonomię zdrowia, politykę edukacyjną oraz kwestie zróżnicowania dochodów.

Odp: Zgadzam się

Małgorzata Zaleska

Profesor ekonomii, dyrektorka Instytutu Bankowości SGH, przewodnicząca Komitetu Nauk o Finansach PAN, była prezes Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie oraz była członkini zarządu NBP.

Odp: Zgadzam się

Tomasz Makarewicz

Doktor nauk ekonomicznych, wykładowca na Uniwersytecie w Bielefeld, członek grupy eksperckiej Dobrobyt na Pokolenia. Naukowo interesuje się interakcjami między rynkami finansowymi a gospodarką realną, w tym kwestią stabilności makroekonomicznej i finansowej.

Odp: Nie zgadzam się

Andrzej Rzońca

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor Szkoły Głównej Handlowej, członek rad nadzroczych i doradczych. W przeszłości m.in. główny ekonomista Platformy Obywatelskiej i członek Rady Polityki Pieniężnej (2010-2016). Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na polityce pieniężnej finansach publicznych.

Odp: Zgadzam się

Michał Mackiewicz

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie kieruje Katedrą Funkcjonowania Gospodarki. Przedsiębiorca i autor bloga "Zarabianie na śniadanie". Jego zainteresowania naukowe obejmują m.in. teorię przedsiębiorczości oraz politykę fiskalną.

Odp: Nie mam zdania

Maciej Grodzicki

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt w Katedrze Ekonomii Matematycznej na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek zarządu Polskiej Sieci Ekonomii. Interesuje się m.in. międzynarodową ekonomią polityczną, ekonomią rozwoju oraz ekonomią ekologiczną.

Odp: Nie mam zdania

Agnieszka Chłoń-Domińczak

Doktor hab. nauk ekonomicznych, prorektorka Szkoły Głównej Handlowej ds. nauki, dyrektorka Instytutu Statystyki i Demografii SGH, członkini Komitetu Nauk Demograficznych PAN. Jej zainteresowania naukowe koncenrują się na demografii, systemach emerytalnych, rynku pracy, polityce społecznej, służbie zdrowia oraz edukacji.

Odp: Zgadzam się

Małgorzata Iwanicz-Drozdowska

Profesor ekonomii, kierownik Katedry Systemu Finansowego w Szkole Głównej Handlowej, członek Komitetu Nauk o Finansach Polskiej Akademii Nauk. Posiada bogate doświadczenie pracy w radach nadzorczych spółek, była też wiceprzewodniczącą Komisji Nadzoru Finansowego. Jej zainteresowania naukowe obejmują sieć bezpieczeństwa finansowego, kwestie stabilności finansowej, zarządzanie instytucjami finansowymi oraz edukację finansową.

Odp: Zgadzam się

Krzysztof Jajuga

Profesor ekonomii, kierownik Katedry Inwestycji Finansowych i Zarządzania Ryzykiem oraz dyrektor Instytutu Zarządzania Finansami na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu. Jest prezesem CFA Society Poland.

Odp: Zgadzam się

Marian Gorynia

Prof. dr hab. Marian Gorynia jest prezesem Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, w latach 2002–2016 był prorektorem, a następnie rektorem Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu.

Odp: Zgadzam się

Izabela Marcinkowska

Odp: Zgadzam się

Marek Ignaszak

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt na Uniwersytecie Goethego we Frankfurcie. Specjalizuje się w badaniach rynku pracy.

Odp: Zgadzam się

Joanna Wolszczak-Derlacz

Doktor hab. nauk ekonomicznych, wykładowca na Wydziale Zarządzania i Ekonomii Politechniki Gdańskiej. Jej zainteresowania naukowe skupiają się na teorii konwergencji gospodarczej, analizach produktywności i efektywności, ekonomii edukacji i rynkach pracy.

Odp: Zgadzam się

Maciej Bałtowski

Odp: Zgadzam się

Mikołaj Czajkowski

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor nadzwyczajny w Katedrze Mikroekonomii Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Pracuje też w Warszawskim Ośrodku Ekonomii Ekologicznej. Specjalizuje się w mikroekonomii.

Odp: Nie zgadzam się

Piotr Dworczak

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Northwestern, członek grupy badawczej GRAPE. Specjalizuje się w teorii gier, teorii informacji oraz projektowaniu mechanizmów ekonomicznych.

Odp: Zdecydowanie się zgadzam

Jerzy Wilkin

Profesor ekonomii, kierownik Zakładu Integracji Europejskiej w Instytucie Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN. Wcześniej związany z Wydziałem Nauk Ekonomicznych UW, gdzie był m.in. prodziekanem i dziekanem.

Odp: Zgadzam się

Monika Köppl-Turyna

Doktor hab. nauk ekonomicznych, wykładowca Uniwersytetu Wiedeńskiego, dyrektorka think-tanku EcoAustria. Specjalizuje się w ekonomii pracy, finansach publicznych i ekonomii politycznej.

Odp: Zgadzam się

Jakub Borowski

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt w Szkole Głównej Handlowej, główny ekonomista Credit Aricole-Bank Polska, były wieloletni pracownik NBP. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na polityce pieniężnej i integracji europejskiej.

Odp: Nie zgadzam się

Dorota Skała

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt w Instytucie Ekonomii i Finansów Uniwersytetu Szczecińskiego. Jej zainteresowania naukowe obejmują bankowość, ład korporacyjny oraz badania ilościowe w bankowości i finansach.

Odp: Zgadzam się

Piotr Lewandowski

Prezes Instytutu Badań Strukturalnych, jeden z jego fundatorów. Członek międzynarodowej sieci badawczej IZA. W pracy naukowej zajmuje się m.in. ekonomią pracy, emeryturami i zabezpieczeniem społecznym oraz analizą gospodarek krajów transformacji.

Odp: Nie mam zdania

Elżbieta Adamowicz

Profesor ekonomii, pracownik naukowy Instytutu Rozwoju Gospodarczego w Szkole Głównej Handlowej. Jej zainteresowania naukowe obejmują m.in. badania koniunktury gospodarczej.

Odp: Zgadzam się

Jan Werner

Profesor ekonomii na Uniwersytecie w Minnesocie, specjalizuje się w ekonomii matematycznej i finansowej.

Odp: Zgadzam się

Teza 3: OFE powinny zostać zlikwidowane, a wszystkie zgromadzone w nich środki powinny zostać sprywatyzowane i przeniesione do IKE, IKZE lub PPK.

Liczba respondentów: 34

Opinie ekspertów (34)

Paweł Strzelecki

Doktor hab. nauk ekonomicznych, adiunkt w Instytucie Statystyki i Demografii Szkoły Głównej Handlowej, badacz w Narodowym Banku Polskim. Specjalizuje się w analizach rynku pracy, metodach prognozowania ludności oraz badaniu wpływu zjawisk demograficznych na gospodarkę.

Odp: Zgadzam się

Zgadzam się, ale dodam, że nie powinno być to obciążone żadnymi opłatami i powinno się odbyć w dobrym momencie na giełdzie. To uprościłoby choć trochę system. Obecne OFE to agresywne fundusze akcyjne. Nie wydaje mi się, aby większość ich członków preferowała taki profil inwestycji. Obecnie niestety koniunktura nie sprzyja takiej reformie. 

Michał Mackiewicz

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie kieruje Katedrą Funkcjonowania Gospodarki. Przedsiębiorca i autor bloga "Zarabianie na śniadanie". Jego zainteresowania naukowe obejmują m.in. teorię przedsiębiorczości oraz politykę fiskalną.

Odp: Zdecydowanie się zgadzam

Dotychczasowe doświadczenia z prywatno-państwowym systemem emerytalnym nie napawają optymizmem. Najpierw była pierwsza edycja OFE, która była bezczelnym skokiem banków na kasę. "Pierwsze" OFE, wprowadzone jeszcze przez Leszka Balcerowicza, zajmowały się głównie pasywnym kupowaniem akcji. Za absurdalnie wysokie prowizje robiły coś, co z powodzeniem może robić dowolny automat inwestycyjny, czyli próbowały mieć nie gorsze wyniki niż giełda. Przy okazji wyrastały na ważnych akcjonariuszy wielkich firm, co groziło na dłuższą metę tym, że menedżerowie tych funduszy staliby się ważną siłą polityczną w kraju. Proszę sobie wyobrazić, że kilka takich funduszy dogaduje się co do zmiany zarządu takich spółek jak KGHM, PKO czy Allegro. Fundusze byłyby wtedy siłą, z którą każda partia polityczna musiałaby się liczyć. Potem nastąpiło odbicie w drugą stronę: zbójeckie prowizje zostały ograniczone, ale za to upaństwowiono część ich aktywów, co z kolei podkopało zaufanie do bezpieczeństwa środków zgromadzonych w OFE. Obecnie chyba każdy oszczędzający ma w tyle głowy świadomość, że państwo może pewnego dnia położyć swoje lepkie ręce na każdym takim funduszu, jeżeli będzie to politycznie opłacalne. Nasze doświadczenia są więc takie, że albo coś powinno być wyłącznie państwowe, albo wyłącznie prywatne. Państwowy fundusz emerytalny powinien służyć do wyrównywania poziomu życia i zapewniania minimum socjalnego. Wszystko, co ponadto, powinno z kolei być prywatne, dobrowolne i jasno oddzielone od państwa. W warunkach polskiego kartonowego państwa jakiekolwiek rozwiązania z pogranicza między prywatnym a publicznym nie wzbudzają zaufania. 

Joanna Tyrowicz

Profesor ekonomii, wykładowca na Wydziale Zarządzania UW, współzałożycielka i członkini zarządu think-tanku GRAPE, badaczka Międzynarodowego Centrum Analiz Ekonomicznych (ICEA) oraz Instytutu Ekonomii Pracy w Bonn (IZA). Specjalizuje się w ekonomii pracy.

Odp: Nie zgadzam się

OFE były powszechne, a IKE/IKZE/PPK nie stały się nigdy powszechne. W pewnym sensie nadal więcej osób wybrało pozostać w OFE niż przyłączyć się do IKE/IKZE/PPK, więc to stawianie sprawy na głowie. O iotę mniej absurdalna byłaby zatem propozycja przymusowej likwidacji IKE/IKZE/PPK i przeniesieniu zgromadzonych w nich środków do OFE. 

Michał Myck

Doktor hab. nauk ekonomicznych, dyrektor Centrum Analiz Ekonomicznych (CenEA), wykładowca Uniwersytetu w Greifswaldzie. Jest badaczem Instytutu Ekonomii Pracy (IZA) w Bonn. Jego badania koncentrują się na modelowaniu zachowań na rynku pracy i wpływie regulacji rynku pracy na zatrudnienie i decyzje emerytalne. Analizuje też właściwości systemów podatkowo-świadczeniowych.

Odp: Nie zgadzam się

Środki, które do tej pory odkładane były w OFE stanowiły element finansowania przyszłych dożywotnich emerytur. Zamiana tych środków na prywatne oszczędności zmienia w sposób fundamentalny ich charakter – przestaną one bowiem stanowić formę ubezpieczenia, co będzie mieć największe znaczenie dla tych, którzy żyć będą najdłużej. 

Wojciech Charemza

Profesor ekonomii, wykładowca w Akademii Finansów i Biznesu Vistula, wcześniej przez wiele lat związany z Uniwersytetem w Leicester. Jego zainteresowania naukowe skupiają się na ekonometrii, prognozowaniu zjawisk gospodarczych oraz zagadnieniu niepewności geopolitycznej.

Odp: Nie zgadzam się

Powinno zostać zachowana możliwość szerokiego wyboru między różnymi formami zabezpieczenia emerytalnego. Możliwość łączenia różnych takich form zmniejszyłoby ryzyko pozostania na starość bez środków do życia.

Marek Góra

Profesor ekonomii, wykładowca w Szkole Głównej Handlowej, specjalizuje się w ekonomii pracy i ekonomii emerytalnej, jest współautorem reformy polskiego systemu emerytalnego z 1999 r.

Odp: Nie zgadzam się

Byłoby to kolejną okazją do manipulowania systemem emerytalnym.

Małgorzata Zaleska

Profesor ekonomii, dyrektorka Instytutu Bankowości SGH, przewodnicząca Komitetu Nauk o Finansach PAN, była prezes Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie oraz była członkini zarządu NBP.

Odp: Zgadzam się

Z punktu widzenia uczestnika systemu emerytalnego sprywatyzowanie środków zgromadzonych w OFE jest kuszące. Biorąc zaś pod uwagę interes finansów publicznych atrakcyjne jest przeniesienie środków z OFE do ZUS. Przy rozważaniu miejsca ulokowania środków z OFE trzeba brać pod uwagę także kwestie podatkowe.

Wojciech Paczos

Doktor nauk ekonomicznych, makroekonomista, wykładowca w Cardiff University i adiunkt w Instytucie Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk. Obronił doktorat w European University Institute we Florencji, był wizytującym naukowcem w Banku Anglii, jest założycielem grupy eksperckiej „Dobrobyt na Pokolenia” oraz członkiem Zespołu ds. COVID-19 przy Prezesie PAN.

Odp: Nie zgadzam się

Jak pisałem w odpowiedzi na poprzednie pytanie: uważam, że system powinien zostać uproszczony, na przykład poprzez połączone wszystkich czterech elementów w jeden.

Andrzej Cieślik

Profesor ekonomii, pracownik Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Jego zainteresowania naukowe obejmują ekonomię międzynarodową, handel zagraniczny i inwestycje zagraniczne.

Odp: Nie mam zdania

Utrzymywanie OFE w obecnym kształcie nie ma większego sensu, natomiast samo przeniesienie do IKE, IKZE czy PPK nie rozwiąże problemu zapewnienia dodatniej stopy zwrotu z tych środków w obecnej sytuacji. Zdecydowanie lepszym rozwiązaniem byłaby bezpośrednia prywatyzacja oszczędności i przeniesienie ich na indywidualne lokaty z gwarantowaną dodatnią stopą zwrotu. 

Paweł Doligalski

Doktor nauk ekonomicznych, wykładowca na Uniwesytecie w Bristolu, członek grupy eksperckiej Dobrobyt na Pokolenia. W swoich badaniach zajmuje się tematami związanymi z finansami publicznymi, w tym redystrybucją dochodów oraz szarą strefą, a także dualnym rynkiem pracy.

Odp: Nie mam zdania

Tomasz Żylicz

Profesor ekonomii, pracownik Wydziału Nauk Ekonomicznych UW, założyciel Warszawskiego Ośrodka Ekonomii Ekologicznej. Specjalizuje się w ekonomii ochrony środowiska.

Odp: Nie mam zdania

Małgorzata Knauff

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor w Szkole Głównej Handlowej. Specjalizuje się w teorii gier, organizacji rynków, ekonomii edukacji oraz teorii decyzji.

Odp: Nie mam zdania

Iga Magda

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor Szkoły Głównej Handlowej, wiceprezeska Instytutu Badań Strukturalnych, członkini sieci badawczej IZA. Jej zainteresowania naukowe obejmują m.in. ekonomię pracy, ekonomię zdrowia, politykę edukacyjną oraz kwestie zróżnicowania dochodów.

Odp: Nie zgadzam się

Tomasz Makarewicz

Doktor nauk ekonomicznych, wykładowca na Uniwersytecie w Bielefeld, członek grupy eksperckiej Dobrobyt na Pokolenia. Naukowo interesuje się interakcjami między rynkami finansowymi a gospodarką realną, w tym kwestią stabilności makroekonomicznej i finansowej.

Odp: Nie zgadzam się

Andrzej Rzońca

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor Szkoły Głównej Handlowej, członek rad nadzroczych i doradczych. W przeszłości m.in. główny ekonomista Platformy Obywatelskiej i członek Rady Polityki Pieniężnej (2010-2016). Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na polityce pieniężnej finansach publicznych.

Odp: Nie zgadzam się

Maciej Grodzicki

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt w Katedrze Ekonomii Matematycznej na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek zarządu Polskiej Sieci Ekonomii. Interesuje się m.in. międzynarodową ekonomią polityczną, ekonomią rozwoju oraz ekonomią ekologiczną.

Odp: Nie mam zdania

Agnieszka Chłoń-Domińczak

Doktor hab. nauk ekonomicznych, prorektorka Szkoły Głównej Handlowej ds. nauki, dyrektorka Instytutu Statystyki i Demografii SGH, członkini Komitetu Nauk Demograficznych PAN. Jej zainteresowania naukowe koncenrują się na demografii, systemach emerytalnych, rynku pracy, polityce społecznej, służbie zdrowia oraz edukacji.

Odp: Nie zgadzam się

Małgorzata Iwanicz-Drozdowska

Profesor ekonomii, kierownik Katedry Systemu Finansowego w Szkole Głównej Handlowej, członek Komitetu Nauk o Finansach Polskiej Akademii Nauk. Posiada bogate doświadczenie pracy w radach nadzorczych spółek, była też wiceprzewodniczącą Komisji Nadzoru Finansowego. Jej zainteresowania naukowe obejmują sieć bezpieczeństwa finansowego, kwestie stabilności finansowej, zarządzanie instytucjami finansowymi oraz edukację finansową.

Odp: Zgadzam się

Krzysztof Jajuga

Profesor ekonomii, kierownik Katedry Inwestycji Finansowych i Zarządzania Ryzykiem oraz dyrektor Instytutu Zarządzania Finansami na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu. Jest prezesem CFA Society Poland.

Odp: Zgadzam się

Eugeniusz Gatnar

Profesor ekonomii, pracownik Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, były członek Rady Polityki Pieniężnej (2016-2022) i były członek Zarządu NBP.

Odp: Zgadzam się

Izabela Marcinkowska

Odp: Nie mam zdania

Marek Ignaszak

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt na Uniwersytecie Goethego we Frankfurcie. Specjalizuje się w badaniach rynku pracy.

Odp: Nie zgadzam się

Joanna Wolszczak-Derlacz

Doktor hab. nauk ekonomicznych, wykładowca na Wydziale Zarządzania i Ekonomii Politechniki Gdańskiej. Jej zainteresowania naukowe skupiają się na teorii konwergencji gospodarczej, analizach produktywności i efektywności, ekonomii edukacji i rynkach pracy.

Odp: Nie zgadzam się

Maciej Bałtowski

Odp: Nie zgadzam się

Mikołaj Czajkowski

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor nadzwyczajny w Katedrze Mikroekonomii Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Pracuje też w Warszawskim Ośrodku Ekonomii Ekologicznej. Specjalizuje się w mikroekonomii.

Odp: Zdecydowanie się nie zgadzam

Piotr Dworczak

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Northwestern, członek grupy badawczej GRAPE. Specjalizuje się w teorii gier, teorii informacji oraz projektowaniu mechanizmów ekonomicznych.

Odp: Nie mam zdania

Jerzy Wilkin

Profesor ekonomii, kierownik Zakładu Integracji Europejskiej w Instytucie Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN. Wcześniej związany z Wydziałem Nauk Ekonomicznych UW, gdzie był m.in. prodziekanem i dziekanem.

Odp: Zgadzam się

Monika Köppl-Turyna

Doktor hab. nauk ekonomicznych, wykładowca Uniwersytetu Wiedeńskiego, dyrektorka think-tanku EcoAustria. Specjalizuje się w ekonomii pracy, finansach publicznych i ekonomii politycznej.

Odp: Zgadzam się

Jakub Borowski

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt w Szkole Głównej Handlowej, główny ekonomista Credit Aricole-Bank Polska, były wieloletni pracownik NBP. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na polityce pieniężnej i integracji europejskiej.

Odp: Nie zgadzam się

Dorota Skała

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt w Instytucie Ekonomii i Finansów Uniwersytetu Szczecińskiego. Jej zainteresowania naukowe obejmują bankowość, ład korporacyjny oraz badania ilościowe w bankowości i finansach.

Odp: Nie zgadzam się

Piotr Lewandowski

Prezes Instytutu Badań Strukturalnych, jeden z jego fundatorów. Członek międzynarodowej sieci badawczej IZA. W pracy naukowej zajmuje się m.in. ekonomią pracy, emeryturami i zabezpieczeniem społecznym oraz analizą gospodarek krajów transformacji.

Odp: Zgadzam się

Elżbieta Adamowicz

Profesor ekonomii, pracownik naukowy Instytutu Rozwoju Gospodarczego w Szkole Głównej Handlowej. Jej zainteresowania naukowe obejmują m.in. badania koniunktury gospodarczej.

Odp: Nie zgadzam się

Jan Werner

Profesor ekonomii na Uniwersytecie w Minnesocie, specjalizuje się w ekonomii matematycznej i finansowej.

Odp: Zgadzam się

Stanisław Kluza

Doktor nauk ekonomicznych, pracownik Instytutu Statystyki i Demografii SGH, były przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego, założyciel i prezes Quant Tank

Odp: Nie zgadzam się

Teza 4: OFE powinny zostać zlikwidowane, a wszystkie zgromadzone w nich środki powinny zostać przeniesione do ZUS.

Liczba respondentów: 34

Opinie ekspertów (34)

Andrzej Cieślik

Profesor ekonomii, pracownik Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Jego zainteresowania naukowe obejmują ekonomię międzynarodową, handel zagraniczny i inwestycje zagraniczne.

Odp: Zdecydowanie się nie zgadzam

Przeniesienie środków do ZUS miałoby sens tylko w sytuacji, gdyby w ten sposób można było zagwarantować wyższą stopę zwrotu niż na rynku kapitałowym. To z kolei byłoby możliwe w przypadku gruntownej przebudowy polityki migracyjnej w Polsce i umożliwienia podejmowania pracy w Polsce dużej liczbie cudzoziemców. Biorąc jednak pod uwagę istniejące deficyty ZUS i brak dostatecznej kontroli nad tą instytucją, nie należy w chwili obecnej przenosić do niej żadnych środków z OFE. 

Piotr Lewandowski

Prezes Instytutu Badań Strukturalnych, jeden z jego fundatorów. Członek międzynarodowej sieci badawczej IZA. W pracy naukowej zajmuje się m.in. ekonomią pracy, emeryturami i zabezpieczeniem społecznym oraz analizą gospodarek krajów transformacji.

Odp: Nie zgadzam się

Można przyjąć, że w OFE zostali ludzie, którzy nie chcieli przeniesienia środków do ZUS, więc lepiej je przenieść do IKE, IKZE lub PPK, choćby dla utrzymania resztek zaufania do kształtu systemu i decyzji uczestników.

Wojciech Paczos

Doktor nauk ekonomicznych, makroekonomista, wykładowca w Cardiff University i adiunkt w Instytucie Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk. Obronił doktorat w European University Institute we Florencji, był wizytującym naukowcem w Banku Anglii, jest założycielem grupy eksperckiej „Dobrobyt na Pokolenia” oraz członkiem Zespołu ds. COVID-19 przy Prezesie PAN.

Odp: Nie zgadzam się

Uważam, że system powinien zostać uproszczony, na przykład poprzez połączone wszystkich czterech elementów kapitałowych w jeden.

Wojciech Charemza

Profesor ekonomii, wykładowca w Akademii Finansów i Biznesu Vistula, wcześniej przez wiele lat związany z Uniwersytetem w Leicester. Jego zainteresowania naukowe skupiają się na ekonometrii, prognozowaniu zjawisk gospodarczych oraz zagadnieniu niepewności geopolitycznej.

Odp: Nie zgadzam się

Powinno zostać zachowana możliwość szerokiego wyboru między różnymi formami zabezpieczenia emerytalnego. Możliwość łączenia różnych takich form zmniejszyłoby ryzyko pozostania na starość bez środków do życia.

Maciej Grodzicki

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt w Katedrze Ekonomii Matematycznej na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek zarządu Polskiej Sieci Ekonomii. Interesuje się m.in. międzynarodową ekonomią polityczną, ekonomią rozwoju oraz ekonomią ekologiczną.

Odp: Nie zgadzam się

Taka decyzja stanowiłaby ryzyko przecen giełdowych i spadku samych świadczeń z OFE. Lepiej stopniowo wygaszać ten system, pozwalając innym funduszom wpływać na giełdę.

Marek Góra

Profesor ekonomii, wykładowca w Szkole Głównej Handlowej, specjalizuje się w ekonomii pracy i ekonomii emerytalnej, jest współautorem reformy polskiego systemu emerytalnego z 1999 r.

Odp: Nie zgadzam się

Trochę jak wyżej: byłaby to kolejna okazja do manipulowania systemem. Dodatkowo, przeniesienie środków do ZUS byłoby w wielu aspektach problematyczne. Inna jest bowiem forma księgowania oszczędności w OFE, a inna w ZUS. Przy czym ZUS to instytucja obsługująca system, a nie system, podczas gdy OFE to część systemu. Ponadto OFE to różne typy instrumentów, podczas gdy ZUS zarządza jedynie specyficznym typem nierynkowych długoterminowych obligacji. Mają one zupełnie inny charakter.

Paweł Strzelecki

Doktor hab. nauk ekonomicznych, adiunkt w Instytucie Statystyki i Demografii Szkoły Głównej Handlowej, badacz w Narodowym Banku Polskim. Specjalizuje się w analizach rynku pracy, metodach prognozowania ludności oraz badaniu wpływu zjawisk demograficznych na gospodarkę.

Odp: Nie zgadzam się

Nawet przy poprzedniej reformie nie posunięto się do tego, tworząc pewien wybór. 

Joanna Tyrowicz

Profesor ekonomii, wykładowca na Wydziale Zarządzania UW, współzałożycielka i członkini zarządu think-tanku GRAPE, badaczka Międzynarodowego Centrum Analiz Ekonomicznych (ICEA) oraz Instytutu Ekonomii Pracy w Bonn (IZA). Specjalizuje się w ekonomii pracy.

Odp: Zdecydowanie się nie zgadzam

Paweł Doligalski

Doktor nauk ekonomicznych, wykładowca na Uniwesytecie w Bristolu, członek grupy eksperckiej Dobrobyt na Pokolenia. W swoich badaniach zajmuje się tematami związanymi z finansami publicznymi, w tym redystrybucją dochodów oraz szarą strefą, a także dualnym rynkiem pracy.

Odp: Nie zgadzam się

Tomasz Żylicz

Profesor ekonomii, pracownik Wydziału Nauk Ekonomicznych UW, założyciel Warszawskiego Ośrodka Ekonomii Ekologicznej. Specjalizuje się w ekonomii ochrony środowiska.

Odp: Nie zgadzam się

Małgorzata Knauff

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor w Szkole Głównej Handlowej. Specjalizuje się w teorii gier, organizacji rynków, ekonomii edukacji oraz teorii decyzji.

Odp: Nie zgadzam się

Iga Magda

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor Szkoły Głównej Handlowej, wiceprezeska Instytutu Badań Strukturalnych, członkini sieci badawczej IZA. Jej zainteresowania naukowe obejmują m.in. ekonomię pracy, ekonomię zdrowia, politykę edukacyjną oraz kwestie zróżnicowania dochodów.

Odp: Nie zgadzam się

Małgorzata Zaleska

Profesor ekonomii, dyrektorka Instytutu Bankowości SGH, przewodnicząca Komitetu Nauk o Finansach PAN, była prezes Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie oraz była członkini zarządu NBP.

Odp: Nie zgadzam się

Tomasz Makarewicz

Doktor nauk ekonomicznych, wykładowca na Uniwersytecie w Bielefeld, członek grupy eksperckiej Dobrobyt na Pokolenia. Naukowo interesuje się interakcjami między rynkami finansowymi a gospodarką realną, w tym kwestią stabilności makroekonomicznej i finansowej.

Odp: Nie zgadzam się

Andrzej Rzońca

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor Szkoły Głównej Handlowej, członek rad nadzroczych i doradczych. W przeszłości m.in. główny ekonomista Platformy Obywatelskiej i członek Rady Polityki Pieniężnej (2010-2016). Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na polityce pieniężnej finansach publicznych.

Odp: Zdecydowanie się nie zgadzam

Michał Mackiewicz

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie kieruje Katedrą Funkcjonowania Gospodarki. Przedsiębiorca i autor bloga "Zarabianie na śniadanie". Jego zainteresowania naukowe obejmują m.in. teorię przedsiębiorczości oraz politykę fiskalną.

Odp: Zdecydowanie się nie zgadzam

Michał Myck

Doktor hab. nauk ekonomicznych, dyrektor Centrum Analiz Ekonomicznych (CenEA), wykładowca Uniwersytetu w Greifswaldzie. Jest badaczem Instytutu Ekonomii Pracy (IZA) w Bonn. Jego badania koncentrują się na modelowaniu zachowań na rynku pracy i wpływie regulacji rynku pracy na zatrudnienie i decyzje emerytalne. Analizuje też właściwości systemów podatkowo-świadczeniowych.

Odp: Nie zgadzam się

Agnieszka Chłoń-Domińczak

Doktor hab. nauk ekonomicznych, prorektorka Szkoły Głównej Handlowej ds. nauki, dyrektorka Instytutu Statystyki i Demografii SGH, członkini Komitetu Nauk Demograficznych PAN. Jej zainteresowania naukowe koncenrują się na demografii, systemach emerytalnych, rynku pracy, polityce społecznej, służbie zdrowia oraz edukacji.

Odp: Nie zgadzam się

Małgorzata Iwanicz-Drozdowska

Profesor ekonomii, kierownik Katedry Systemu Finansowego w Szkole Głównej Handlowej, członek Komitetu Nauk o Finansach Polskiej Akademii Nauk. Posiada bogate doświadczenie pracy w radach nadzorczych spółek, była też wiceprzewodniczącą Komisji Nadzoru Finansowego. Jej zainteresowania naukowe obejmują sieć bezpieczeństwa finansowego, kwestie stabilności finansowej, zarządzanie instytucjami finansowymi oraz edukację finansową.

Odp: Zdecydowanie się nie zgadzam

Krzysztof Jajuga

Profesor ekonomii, kierownik Katedry Inwestycji Finansowych i Zarządzania Ryzykiem oraz dyrektor Instytutu Zarządzania Finansami na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu. Jest prezesem CFA Society Poland.

Odp: Nie zgadzam się

Eugeniusz Gatnar

Profesor ekonomii, pracownik Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, były członek Rady Polityki Pieniężnej (2016-2022) i były członek Zarządu NBP.

Odp: Nie zgadzam się

Izabela Marcinkowska

Odp: Zdecydowanie się nie zgadzam

Marek Ignaszak

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt na Uniwersytecie Goethego we Frankfurcie. Specjalizuje się w badaniach rynku pracy.

Odp: Nie zgadzam się

Joanna Wolszczak-Derlacz

Doktor hab. nauk ekonomicznych, wykładowca na Wydziale Zarządzania i Ekonomii Politechniki Gdańskiej. Jej zainteresowania naukowe skupiają się na teorii konwergencji gospodarczej, analizach produktywności i efektywności, ekonomii edukacji i rynkach pracy.

Odp: Nie zgadzam się

Maciej Bałtowski

Odp: Zdecydowanie się nie zgadzam

Mikołaj Czajkowski

Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor nadzwyczajny w Katedrze Mikroekonomii Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Pracuje też w Warszawskim Ośrodku Ekonomii Ekologicznej. Specjalizuje się w mikroekonomii.

Odp: Zdecydowanie się nie zgadzam

Piotr Dworczak

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Northwestern, członek grupy badawczej GRAPE. Specjalizuje się w teorii gier, teorii informacji oraz projektowaniu mechanizmów ekonomicznych.

Odp: Nie zgadzam się

Jerzy Wilkin

Profesor ekonomii, kierownik Zakładu Integracji Europejskiej w Instytucie Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN. Wcześniej związany z Wydziałem Nauk Ekonomicznych UW, gdzie był m.in. prodziekanem i dziekanem.

Odp: Zgadzam się

Monika Köppl-Turyna

Doktor hab. nauk ekonomicznych, wykładowca Uniwersytetu Wiedeńskiego, dyrektorka think-tanku EcoAustria. Specjalizuje się w ekonomii pracy, finansach publicznych i ekonomii politycznej.

Odp: Nie zgadzam się

Jakub Borowski

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt w Szkole Głównej Handlowej, główny ekonomista Credit Aricole-Bank Polska, były wieloletni pracownik NBP. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na polityce pieniężnej i integracji europejskiej.

Odp: Nie zgadzam się

Dorota Skała

Doktor nauk ekonomicznych, adiunkt w Instytucie Ekonomii i Finansów Uniwersytetu Szczecińskiego. Jej zainteresowania naukowe obejmują bankowość, ład korporacyjny oraz badania ilościowe w bankowości i finansach.

Odp: Nie zgadzam się

Elżbieta Adamowicz

Profesor ekonomii, pracownik naukowy Instytutu Rozwoju Gospodarczego w Szkole Głównej Handlowej. Jej zainteresowania naukowe obejmują m.in. badania koniunktury gospodarczej.

Odp: Nie zgadzam się

Jan Werner

Profesor ekonomii na Uniwersytecie w Minnesocie, specjalizuje się w ekonomii matematycznej i finansowej.

Odp: Nie zgadzam się

Stanisław Kluza

Doktor nauk ekonomicznych, pracownik Instytutu Statystyki i Demografii SGH, były przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego, założyciel i prezes Quant Tank

Odp: Zdecydowanie się nie zgadzam